Lüttje Wiehnachtsgeschicht’n
De Sook mit dat Ei ……………………………………….
As Paster West jüst sien Amt in de Bramstedter Maria-Magdalen’n Kark anfung’n harr, mell sik al glieks de Probst ut Niemünster to Visitaschoon an. So resuluut wi de Probst nu mool weer, schull Paster West een Kunfirmatschoonstünn in de Kark affhool’n. Dorbi schull Paster West de Jungs un Deerns verkloor’n, woto Altar, Kanzel, Orgel un de Klingbütel in de Kark sünd.
Een Glück, de Stünn leep bannig good aff, de Kinner möök’n flietig mit un de Probst schien heel tofreed’n. Ober mit eenmool stickt de Probst sik mang Paster West sien Ünnerricht. „Kiekt ju mool dat Ölbild dor an de Wand mit den ol’n Preester an“, sä de Probst, „wat fallt ju doran op?“ Nu wörr irstmool de Talar, de Boart un de Hoor vun diss’n ol’n Bramstedter Paster bewunnert, bi’t een vun de Deerns iefrig loskreih:
„Dor op’n lütt’n Disch blang den Paster liggt jo mang de Bibel un Gesangbook een Höhnerei! „
“ Jo“, meen de Probst un as’t schien bannig streng, „un welkeen kann mi segg’n: Woto liggt dat Ei dor?“
De Jungs un Deerns füng an to grüüvel’n. Paster West lööp dat hit un koolt den Rüüch rünner, he wüss dat ok nich. Ober mit Gott’s-Hölp, he harr een Infall: „Worüm eet ji Ostereier?“ fröög he de Kinner. Dor meen lütt Hinnerk:“Dat Ei kunn een Teek’n för’t Lev’n sien!“Heel stolt keek Paster West den Probst’n an – man de smuustergrien op eenmool: „Nu dink doch bloots nich so hoochtheologisch,“ lach de Probst Paster West an, „dat Ei is bloots dor weil uns Amtsbroder op dat Bild heiser is -he mutt gau mit dat Eigeel gurgeln, dormit he preestern kann!“
As de Kunfirmant’n ut de Kark weer’n un de Probst sik veraffscheed harr, wisch sik Paster West eerstmool den Sweet vun de Stirn un keek no mool op dat verdreihte Bild, mit dat he sik wull blameert harr. Un dor – mit’n Mool – wörr he wiese: Dat weer den Probst’n wiß un wohrhaftig nich opfull’n: Ünner an Bildrand harr de Künstler jo no een Ei henmolt! Man, dat weer keen Höhnerei, so as bav’n op’n Disch mang Bibel un Gesangbook, sünnern een mit veele güll’n Bookstav’n un Tall’n op. Dat sä nu würklich no een hübsch bemoltes Osterei ut. Vull Mööh klamüster Paster West de Bedüüdung vun de Schrift op Ei uteenanner.
Un denn kunn he lees’n, vun dat sworre Loos, wat dis Paster in’t 17. Johrhunnert hatt harr. Lieks in de 41. Week vun sien Eh störv em sien junge Fruu. Un, man ev’n, dat he weller freet harr un ‘n beet’n glücklich wär, hööl em de Dood sülm, grood irst veerdig Johr old.
Verwunnert,dat düsse Schrift utrekend in een Ei rinmolt is
Hett dat würklich no wat dormit to krieg’n, wat de dode Paster bloots verköhlt wär un sien Stimm man’n beet’ mit Eidotter ölen wull‘? So wi de Probst wull meen?
Disse Froog hett Paster West keen Roh loot’n. Dor kreeg he ower to höör’n: Gülden Eier werr’n to de Tied as dis Preester leev hett, in uns Heimat ok een Teek’n för Wiehnacht’n. Dat weer no so’n Bruuk vun de Heid’n. Se brööch’n eer Doden in de Julnacht Eier un wünsch’n sik dorbi,de much’n to de Levend’n trüüchkoom. Ut de Julnacht wörr de Wiehnachtsavend, dat hett man Paster West vertellt. Uns Vörfohrn hebbt sik to Wiehnacht’n güld’n Eier schinkt, wiel dat Christus op de Welt koom is un de Christ’n een nied Leven toseggt hett un he hett sik dormools vertell’n loot’n, dat an de Dann’n bööm güld’n Eier hüng’n.
Paster West, schall mool seggt hebb ‘n, de Eier op dat Bild an de Kark’nwand schüllt för de christliche Botschoop stoh’n: Jesus Christus is ok för düss’n Paster mit sien sworr Loos op de Eer koom.
Paster West harr dat nur schod funn, dat de Probst nich mihr leev – de Geschich vun dat Wiehnachtsei harr den Probst’n wull girn vertellt.